اوتیسم در بزرگسالی را چطور تشخیص دهیم؟ درمان اوتیسم در بزرگسالی

اوتیسم یک بیماری عصبی است که باعث می‌شود فرد مبتلا در برقراری روابط و کنترل احساسات دچار اختلال شود. این بیماری در کودکان شایع است، اما بعید نیست که بیماری در کودکی تشخیص داده نشود و فرد بدون تشخیص تا سنین بزرگسالی برسد. این مطلب در مورد اوتیسم در بزرگسالی و علائم آن است.

اگر می‌خواهید بدانید اوتیسم در بزرگسالان چگونه است و علائم اوتیسم در زنان و مردان چه تفاوتی با هم دارد یا فرد مبتلا را با چه عوارضی درگیر می‌کند تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

اوتیسم در بزرگسالی چیست؟

کسانی که در بزرگسالی احساس انزوای اجتماعی داشته باشند یا در برقراری روابط با اطرافیان مشکل داشته باشند بهتر است برای تشخیص اوتیسم در بزرگسالی به پزشک مراجعه کنند. معمولاً این افراد در دوران کودکی مشکل یا ناتوانی ذهنی داشتند، اما با بالارفتن سن متوجه می‌شوند علائم اوتیسم برای آن‌ها آشنا است.

علت اوتیسم در بزرگسالان چیست؟

اوتیسم فارغ از سن، قومیت و طبقه‌ی اجتماعی و اقتصادی بروز می‌کند و موجب ایجاد مشکل در برقراری ارتباط و سبب بروز رفتارهای تکرارشونده می‌شود. علت اوتیسم در بزرگسالان این است که فرد در دوران کودکی مبتلا به اوتیسم خفیف بوده و تا دوران بزرگسالی بیماری او تشخیص داده نشده است.

به همین دلیل افراد مبتلا با بروز نشانه‌ های اوتیسم در بزرگسالی متوجه وجود این اختلال و تاثیر آن بر عملکرد و کیفیت زندگی می‌شوند.

درصورتی‌که برای رفت و آمد به مطب پزشک فرصت کافی ندارید، می‌توانید از طریق سایت پذیرش ۲۴ از دکتر مغز و اعصاب آنلاین وقت بگیرید و سوالات خود را در مورد علائم اوتیسم در بزرگسالی از دکتر مورد نظر بپرسید.

علائم اوتیسم در بزرگسالی چیست؟

شایع‌ترین نشانه اوتیسم در بزرگسالی ناتوانی در برقراری رابطه و اختلال درک فکر یا احساس افرادی است که بیمار با آن‌ها در تعامل است. اوتیسم در بزرگسالان باعث می‌شود فرد نتواند همدلی را در رابطه با دیگران تجربه کند و در جلو بردن مکالمات ضعیف باشد.

دکتر اوتیسم معتقد است فرد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی فعالیت‌های محدودی دارد و از طرف دیگر تمایل به انجام رفتارهای تکراری دارد. بنابراین وقتی روتین کارها به هم می‌ریزد پرخاشگر و مضطرب می‌شود و از عهده‌ی انجام کارها برنمی‌آید.

سایر نشانه های اوتیسم در بزرگسالی شامل موارد زیر است:

۱. مشکل در تفسیر زبان بدن یا اشاره‌های اجتماعی

افراد اوتیسم در بزرگسالی نمی‌توانند به درستی اطلاعات را از زبان بدن افراد دیگر دریافت کنند. به همین دلیل نمی‌توانند رفتارهای مناسبی در پاسخ به محرک‌ها داشته باشند. اوتیسم در بزرگسالی باعث می‌شود درک بو، صدا یا زبان اشاره برای فرد سخت باشد و موجب بروز اختلال در یکپارچگی احساسی شود. به این ترتیب افراد مبتلا با چالش‌های مختلفی در زندگی روبرو هستند.

۲. اختلال در تنظیم احساسات با اوتیسم در بزرگسالی

فرد مبتلا به اوتیسم نمی‌تواند احساساتی نظیر خشم، غم یا شادی را کنترل کند و در موقعیت‌های مختلف هیجانات خود را کنترل کند. به همین دلیل عاقبت کودکان اوتیسم در بزرگسالی این است که نمی‌توانند روابط موفقی را تجربه کنند. چون بر احساسات و روابط مدیریت ندارند.

۳. مشکلات زبانی و اختلال در تکلم

یکی دیگر از مشکلات اوتیسم در بزرگسالی این است که این افراد نمی‌توانند به درستی صحبت کنند و به همین دلیل توانایی ادامه دادن یک گفتگو را ندارند. چون در لحظه نمی‌توانند تفکرات خود را پردازش کنند و پاسخ مناسبی به آن بدهند.

۴. داشتن تعداد کم دوستان

اوتیسم در بزرگسالی منجر به بروز رفتارهای تکراری می‌شود، از طرف دیگر محدودیت‌های سخن گفتن و درک درست از احساسات باعث می‌شود افراد مبتلا روابط محدود و دوستان کمی داشته باشند. به همین دلیل اوتیسم و ازدواج با هم در ارتباط هستند. به همین دلیل یکی از عوارض اوتیسم در بزرگسالی این است که باعث می‌شود اغلب افراد مبتلا ازدواج موفقی را تجربه نکنند.

آیا علائم اوتیسم در زنان و مردان با هم تفاوت دارد؟

نشانه‌های‌ اوتیسم در بزرگسالی به جنسیت ربطی ندارد و همان علائمی که در زنان بروز می‌کند در مردان هم بروز می‌کند. البته اوتیسم در دختران دیرتر از پسران تشخیص داده می‌شود چون رفتارهایی نظیر انزواطلبی، افسردگی و منفعل بودن در دختران قابل‌قبول‌تر است و باعث می‌شود اختلال دیرتر تشخیص داده شود.

پیش از شروع درمان اوتیسم لازم است متخصص مغز و اعصاب بیمار را معاینه کند و متناسب با درجه اوتیسم درمان دارویی، کاردرمانی، رفتاردرمانی و جلسات مشاوره روانشناسی شروع شود.

زندگی یک بزرگسال مبتلا به اوتیسم چگونه است؟

اوتیسم در بزرگسالی چالش‌های متعددی برای فرد مبتلا و همراهان و به همراه دارد. به همان میزانی که فرد مبتلا در دریافت و ابراز احساسات با مشکل مواجه می‌شود و نمی‌تواند ارتباط موفقی را تجربه کند، همراهان او هم باید در این امر همکاری لازم را داشته باشند.

به طور مثال همراهان نباید انتظار داشته باشند فرد مبتلا به اوتیسم با ارتباط چشمی یا زبان اشاره متوجه منظور آن‌ها شود، بلکه باید با صبوری با او رفتار کنند. به این ترتیب نباید رفتارهای فرد اوتیسمی بی ادبی یا معاشرتی نبودن قلمداد شود، بلکه لازم است با این افراد همدلانه و حمایتگرانه رفتار کرد.

سوالات متداول اوتیسم در بزرگسالی

۱. داروی اوتیسم در بزرگسالی چیست؟

دارو درمانی در اوتیسم برای کاهش اضطراب، رفع مشکلات خواب و سایر اختلالات استفاده می‌شود و می‌تواند نشانه‌های اوتیسم را کاهش دهد و کیفیت زندگی فرد مبتلا را بهبود بخشد.

۲. آیا علائم اوتیسم در نوجوانی با علائم کودکی و بزرگسالی تفاوت دارد؟

اوتیسم یک اختلال طیفی است، یعنی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شود. علائم آن در دوران‌های مختلف کودکی، نوجوانی و بزرگسالی یکسان است و شامل اختلال در برقراری روابط و کنترل احساسات یا تمایل به رفتارهای تکرارشونده است.

۳. اوتیسم در بزرگسالان چگونه تشخیص داده می‌شود؟

بعد از مشاهده علائم و نشانه‌ اوتیسم در بزرگسالی لازم است فرد باید تست اوتیسم در بزرگسالان بدهد. این تست نشان دهنده درجه طیف اوتیسم یا AQ است و به پزشک کمک می‌کند اقدامات درمانی و حمایتی مناسب را برای بیمار شروع کند.